Οι ιεροσπουδαστές Leonel González Chuscoff από την Αργεντινή και José Feliciano Salas από το Μεξικό, φοιτητές των Εκκλησιαστικών Σχολών της Ναβάρα στην Παμπλόνα και κάτοικοι του Διεθνούς Εκκλησιαστικού Κολλεγίου Bidasoa άσκησαν την ποιμαντική τους δραστηριότητα αυτό το καλοκαίρι στη Βασιλική της Μεγάλης Υπόσχεσης στο Βαγιαδολίδ. Και οι δύο πήγαν στη Βασιλική για να βρεθούν κοντά στην Καρδιά του Ιησού, για να προσευχηθούν ώστε να ζωντανέψουν μέσα τους τα λόγια του προφήτη Ιερεμία "θα σας δώσω ποιμένες κατά την καρδιά μου".
Ο José Feliciano Salas González είναι 31 ετών και εργάζεται τα τελευταία δύο χρόνια στην Bidasoa. Βρίσκεται στο τέταρτο έτος του πτυχίου της Ιεράς Θεολογίας και του απομένει ένας χρόνος για να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Μας λέει τη μαρτυρία του κλίση και τις ημέρες του στη Βασιλική του Βαγιαδολίδ.
"Πρέπει να ξεκινήσω λέγοντας ότι, μετά από λίγο περισσότερο από οκτώ χρόνια σκέψης σχετικά με το μυστήριο της κλήσης μου, δεν μπορώ ακόμα να εκφράσω πώς ο Κύριος με κάλεσε να είμαι μαζί Του στην ιερατική ζωή. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι, Πάντα ένιωθα μια ανησυχία, αν και μερικές φορές πολύ διακριτικά, από την ιερατική ζωή.
Ωστόσο, επειδή ο Κύριος μου έδωσε τη χάρη να γεννηθώ σε μια αγαπημένη, χριστιανική οικογένεια και, πάνω απ' όλα, βλέποντας την αγάπη με την οποία οι γονείς μου αγαπούν ο ένας τον άλλον, ως έφηβος ήθελα και ως ενήλικας να έχω μια οικογένεια σαν τη δική μου. Αυτές οι επιθυμίες, όμως, συγκρούονταν με την "έμφυτη" ανησυχία μου για την ιερατική ζωή, γι' αυτό και ζήτησα επαγγελματική συνοδεία.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου (ήμουν 14 ετών τότε) συνειδητοποίησα ότι ο Κύριος με καλούσε να τον ακολουθήσω στο δρόμο της ιεροσύνης, αλλά εγώ ήμουν αυτός που δεν πείστηκα από αυτόν τον δρόμο, οπότε, για να δικαιολογηθώ, επέλεξα να σπουδάσω μια πολιτική καριέρα προκειμένου να "συνεχίσω" να διακρίνω την κλίση μου.
Με αυτόν τον τρόπο, πέρασαν σχεδόν δέκα χρόνια κατά τα οποία, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ξέφυγα από το κάλεσμα που ένιωθα στην καρδιά μου από τον Κύριο, επειδή είχα ήδη κάνει ένα σχέδιο για τη ζωή μου. Ωστόσο, όλα άλλαξαν ένα βράδυ Τετάρτης τον Ιούλιο του 2013, όταν, αφού έφτασα στο σπίτι από τη δουλειά (είχα ήδη τελειώσει το πτυχίο μου στη Δημόσια Λογιστική και εργαζόμουν σε λογιστικό και φοροτεχνικό γραφείο) άρχισα να ακούω μουσική στον φορητό μου υπολογιστή.
Τυχαία, ξεκίνησε ένα τραγούδι με τίτλο "συγχώρεση" στο οποίο, ανεξήγητα ένιωσα, όπως ποτέ άλλοτε, το κάλεσμα του ΚυρίουΗ συνεχής αλλά αμυδρή ανησυχία που πάντα ένιωθα για την ιερατική ζωή μετά από εκείνο το τραγούδι έγινε τέτοια βεβαιότητα που στην καρδιά μου δεν είχα καμία αμφιβολία για το είδος της ζωής στην οποία με καλούσε ο Κύριος.
Τρεις εβδομάδες αργότερα, στις 24 Ιουλίου 2013, μπήκα στο ιεροδιδασκαλείο και από εκείνη την ημερομηνία μέχρι σήμερα, όχι χωρίς τις φυσικές δυσκολίες, είχα μια πλήρη και ουσιαστική ζωή και κάθε μέρα ευχαριστώ τον Κύριό μου για τη χάρη της κλήσης του και του ζητώ να δώσει σε μένα και στους άλλους αδελφούς μου ιεροδιδασκάλους το δώρο της επιμονής.
Ο José Feliciano Salas González είναι 31 ετών και βρίσκεται στην Bidasoa εδώ και δύο χρόνια. Βρίσκεται στο τέταρτο έτος του πτυχίου του στην Ιερή Θεολογία και του απομένει ένας χρόνος για να ολοκληρώσει την περίοδο της εκπαίδευσής του. Σχετικά με την ποιμαντική του εμπειρία στη Βασιλική της Μεγάλης Υπόσχεσης στο Βαγιαδολίδ λέει: "Ο Κύριος μου έδωσε τη χάρη να καταλάβω ότι η αποκάλυψη της Καρδιάς του Ιησού δεν είναι απλώς μια άλλη λατρεία, πόσο μάλλον μια ωραία μεταφορά, αλλά ότι ο Ιησούς έχει πραγματικά μια καρδιά, μια καρδιά τόσο πραγματική όσο και η δική μου που χτυπάει με αγάπη για μένα".
Όταν έφτασα στο Βαγιαδολίδ, η μία έκπληξη διαδέχθηκε την άλλη: στην αρχή νόμιζα ότι ήταν μια ενορία, αλλά αποδείχθηκε ότι ήταν ένα Κέντρο ΠνευματικότηταςΔεύτερον, πήγα με την ιδέα να έχω "ποιμαντική εργασία", δηλαδή να κάνω εργασίες που σχετίζονται με την ενοριακή ζωή, και το πρώτο πράγμα που μας πρότεινε ο Don Julio, ο διευθυντής του κέντρου, ήταν να συμμετάσχουμε σε κάποιες πνευματικές ασκήσεις απόλυτης σιωπής.
Την ίδια ημέρα μάθαμε ότι αυτό το κέντρο πνευματικότητας ήταν πολύ ιδιαίτεροΕκεί είχαν λάβει χώρα οι αποκαλύψεις της Ιερής Καρδιάς του Ιησού στον Μακαριστό Bernardo F. de Hoyos, έναν μεγάλο μυστικιστή του οποίου δεν γνώριζα καν το όνομα. Υπήρχε ένας ορισμένος "μυστικισμός" στην ατμόσφαιρα, η οποία ήταν πολύ ελκυστική για περισυλλογή και προσευχή.
Εκ των υστέρων, μπορώ να πω ότι αυτή η "ποιμαντική φροντίδα" ήταν αρκετά μοναδική: αντί να πάω να μιλήσω για τον Θεό, ο Κύριος μου ζήτησε να σιωπήσω για να μπορέσει να μου μιλήσει- αντί να πάω να "δουλέψω", μου ζήτησε να ξεκουραστώ και, σε αυτή τη στάση, με έκανε να ανακαλύψω εκ νέου το μεγαλείο της αγάπης Του και τον λόγο της επιλογής Του: με κάλεσε όχι για κάτι άλλο, αλλά για να είμαι μαζί Του και μόνο από Αυτόν για να μπορέσω να καρποφορήσω.
Ο Κύριος μου έδωσε τη χάρη να καταλάβω ότι η αποκάλυψη της Καρδιάς του Ιησού δεν είναι απλώς μια ακόμη κατάνυξη, πολύ περισσότερο μια ωραία μεταφορά, αλλά μάλλον ότι Ο Ιησούς έχει πραγματικά μια καρδιά, μια καρδιά τόσο αληθινή όσο και η δική μου που χτυπάει με αγάπη για μένα. και ότι δεν ενδιαφέρεται να έχει "εργάτες" που "κάνουν" πράγματα γι' Αυτόν, αλλά ότι λαχταρά να έχει φίλους, φίλους που είναι μαζί Του και κάνουν το έργο του Ουράνιου Πατέρα από Αυτόν.
Τώρα ξεκινάω το προτελευταίο έτος των σπουδών μου στην Μπιντασόα με ανανεωμένο ενθουσιασμό, επιδιώκοντας να ενισχύσω τη φιλική μου σχέση με τον Κύριο, γιατί μόνο από τον Θεό μπορεί να είναι πραγματικά καρποφόρα η ζωή μου. μελλοντική ιερατική ζωή αν η καλοσύνη σας θα μου χαρίσει ένα τέτοιο ανείπωτο δώρο".
Leonel: "Μπορώ να συνοψίσω την ποιμαντική μου εμπειρία στο Valladolid με αυτές τις τρεις λέξεις: ξεκούραση, χαρά και διαθεσιμότητα".
Ο Héctor Leonel González Chuscoff, "Lio" για τους φίλους του, είναι 28 ετών και γεννήθηκε στην πόλη Presidencia Roque Sáenz Peña, που βρίσκεται στα βορειοανατολικά της Αργεντινής στην επαρχία Chaco. Εγκατέλειψε την καριέρα του ως βιομηχανικός μηχανικός όταν ο Θεός τον έκανε να ανακαλύψει ότι υπήρχε κάτι άλλο που θα γέμιζε την καρδιά του στο έπακρο. Σχετικά με την ποιμαντική του εμπειρία στο Βαγιαδολίδ λέει: "Μπορώ να συνοψίσω την ποιμαντική μου εμπειρία στη Βασιλική της Μεγάλης Υπόσχεσης με αυτές τις τρεις λέξεις: ανάπαυση, χαρά και διαθεσιμότητα".
Ο Héctor Leonel González Chuscoff, "Lio" για τους φίλους του, είναι 28 ετών και γεννήθηκε στην πόλη Presidencia Roque Sáenz Peña, που βρίσκεται στα βορειοανατολικά της Αργεντινής στην επαρχία Chaco. Μας μιλάει για την κλίση του και την ποιμαντική του εμπειρία στη Βασιλική.
"Εκπαιδεύομαι για την ιεροσύνη εδώ και τεσσεράμισι χρόνια. εκ των οποίων 3 χρόνια φιλοσοφίας σπούδασα στο επισκοπικό ιεροδιδασκαλείο της πόλης μου και τα υπόλοιπα, το θεολογικό στάδιο, τα κάνω στις Εκκλησιαστικές Σχολές της Ναβάρα στην Παμπλόνα χάρη στη βοήθεια του Ιδρύματος CARF που μου δίνει τη δυνατότητα να αναπτυχθώ πνευματικά και δογματικά τόσο στη Σχολή όσο και στο Διεθνές Σεμινάριο Bidasoa.
Εγκατέλειψα την καριέρα μου ως βιομηχανικός μηχανικός όταν ο Θεός με έκανε να ανακαλύψω ότι υπήρχε κάτι άλλο που θα γέμιζε την καρδιά μου στο έπακρο. Δεν ήταν μια βιαστική ή επιπόλαιη απόφαση.. Αν υπάρχει κάτι που μπορεί να εξηγήσει τι με ώθησε στην απόφασή μου και που με βοήθησε να ωριμάσω την απάντησή μου, είναι αυτά τα λόγια που μου είπε ένας ιερέας: "Ότι το να μην αποφασίζεις είναι σαν να λες" και ότι "στην αναποφασιστικότητά μας χάνονται πολλές ψυχές".
Αυτό ήταν πολύ σαφές για μένα και με έκανε να σκεφτώ το ανάγκη για ιερείςΤο βλέπω αυτό όχι μόνο στην επισκοπή μου αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο και είναι κάτι που τώρα, ζώντας με ανθρώπους περισσότερων από 30 εθνικοτήτων, το βλέπω καθαρά.
Μπήκα στο ιεροδιδασκαλείο σε ηλικία 24 ετών. Ο Θεός ήταν πολύ υπομονετικός μαζί μου και ήξερε να περιμένει, σεβόμενος πάντα την ελευθερία μου. Ο Θεός πάντα μας περιμένει, περιμένει να ανταποκριθούμε στο κάλεσμά του, σεβόμενος την απόφασή μας. Η κλήση είναι μια χαρά που βιώνεται στην κοινότητα, γιατί εκεί αναδύεται και αναπτύσσεται.
Πιστεύω επίσης ότι δεν ήταν εύκολο για τον πατέρα μου. Θυμάμαι εκείνη τη μέρα που του είπα, με απόλυτη σταθερότητα και πεποίθηση: Πα, θα πάω στο ιεροδιδασκαλείο". Στην αρχή δεν το πίστευε μέχρι που είδε την αποφασιστικότητά μου. Τώρα, όταν ακούω από τρίτους για τη χαρά που μεταδίδει ο πατέρας μου που έχει έναν γιο που είναι ιεροσπουδαστής, είμαι πολύ χαρούμενος. Ανακάλυψα ότι, αν και ο Θεός με καλεί, είναι επίσης μέρος της κλήσης μου, επειδή με συνοδεύουν.
Η οικογένειά μου είναι χριστιανική και από τότε που ήμουν παιδί πήγαινα πάντα στη λειτουργία με τους γονείς μου. Η μόρφωση που μου έδωσαν ενίσχυσε το ενδιαφέρον μου να μεγαλώνω και να διαμορφώνομαι στην πίστη. Επίσης, πολύ σημαντικοί στο επαγγελματικό μου ταξίδι ήταν οι ιερείς που με συνόδευσαν πνευματικά.
Όσον αφορά την ποιμαντική εμπειρία τον Αύγουστο στο Ιερό της Μεγάλης Υπόσχεσης, το οποίο είναι αφιερωμένο στην Ιερή Καρδιά του Ιησού, νομίζω ότι είχαμε το προνόμιο να έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε λίγο από το ποιμαντικό έργο του ιερέα της Βασιλικής.
Αυτό είναι επίσης το αντικείμενο της ποιμαντικής μας περιόδου, να αντλήσει πολλά οφέλη για περαιτέρω εκπαίδευση και κατάρτιση και να δούμε τι έργο επιτελεί ένας ιερέας, γιατί σε αυτό θα αφιερώσουμε αύριο όλη μας τη ζωή.
Μπορώ να συνοψίσω την ποιμαντική μου εμπειρία στο Βαγιαδολίδ με αυτές τις τρεις λέξεις: ξεκούραση, χαρά και διαθεσιμότητα.
Ανάπαυση επειδή ήταν ημέρες έντονης περισυλλογής και προσευχής κατά τη διάρκεια των πνευματικών ασκήσεων που κάναμε. Το κάλεσμα του Θεού να αναπαυθούμε σ' Αυτόν αντήχησε στην καρδιά μου, γιατί Αυτός είναι η Αγάπη που όλοι αναζητούμε.
Το χαρά επειδή αυτό αρμόζει σε έναν χριστιανό, καλούμαστε να μεταδώσουμε, όχι μόνο με το πρόσωπό μας, αλλά με ολόκληρη τη ζωή μας, είτε πρόκειται για μια χειρονομία, είτε για μια λέξη, είτε για την υπηρεσία στην Αγία Τράπεζα, είτε για οποιαδήποτε κλίση μας έχει καλέσει ο Θεός. Καλούμαστε όλοι να μοιραστούμε αυτή τη χαρά.
Διαθεσιμότητα επειδή έχουμε αποδεχθεί αυτή την κλήση να υπηρετούμε, να είμαστε μια παρουσία του ίδιου του Χριστού ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες και της ίδιας της Εκκλησίας, η οποία είναι υπηρέτης.
Αυτό που παίρνω μαζί μου ως εμπειρία δεν είναι μόνο η μαρτυρία ενός ιερέα, της υπηρεσίας και της αφοσίωσής του, αλλά μάλλον η δέσμευση να προσεύχομαι γι' αυτή τη νέα κοινότητα, γι' αυτούς τους ανθρώπους που ο Θεός μου έδωσε να γνωρίσω, ανθρώπους που προσεύχονται καθημερινά όχι μόνο για τις δικές τους ανάγκες, αλλά για ολόκληρο τον κόσμο.
Η χάρη και η παρουσία της Ιερής Καρδιάς του Ιησού που θέλησε να αποκαλυφθεί σε αυτόν τον τόπο στον Μακαριστό Bernardo de Hoyos είναι αισθητή και είναι παρούσα στην ευσέβεια, τη ζωντανή Πίστη αυτών των ανθρώπων και την ανάμνηση που βρίσκει κανείς στον Ιερό Ναό.
Η Εθνική Βασιλική της Μεγάλης Υπόσχεσης βρίσκεται στο Βαγιαδολίδ. Εκεί το 1733 ο π. Hoyos, ο μακάριος Bernardo Francisco de Hoyos, έλαβε από την Καρδιά του Ιησού την αποκάλυψη της Μεγάλης Υπόσχεσης. "Θα βασιλεύσω στην Ισπανία και με μεγαλύτερη ευλάβεια από ό,τι αλλού".
Είναι ναός εξιλέωσης και επανόρθωσης με εντολή της αγιότητάς του Πίου ΙΑ'. Στο κεντρικό βωμό υπάρχει μια θαυμάσια εικόνα της Καρδιάς του Ιησού, ύψους 4,5 μέτρων. Πολλοί προσκυνητές και πιστοί έρχονται να προσευχηθούν στα πόδια της, να αφιερωθούν στην Καρδιά του Ιησού, επιδιώκοντας να κάνουν τις καρδιές τους παρόμοιες με την Καρδιά του Ιησού, με τα συναισθήματα του Ιησού Χριστού.
Η 4η Αυγούστου, ο Άγιος Ιωάννης Μαρία Βιάννεϊ, προστάτης των ενοριακών ιερέων και μεγάλο παράδειγμα για τους ιερείς, ήταν μια ειδική ημέρα προσευχής για τους ιερείς και για περισσότερες ιερατικές κλίσεις. Η φράση του "Η ιεροσύνη είναι αγάπη στην καρδιά του Ιησού" αντηχεί στις καρδιές πολλών νέων ανδρών που καλούνται να ασκήσουν ιερατική διακονία.
Αυτή είναι η περίπτωση του Leonel González Chuscoff από την Αργεντινή και του José Feliciano Salas González από το Μεξικό, ιεροσπουδαστές που σπουδάζουν στις εκκλησιαστικές σχολές της Ναβάρα στην Παμπλόνα, οι σπουδές των οποίων υποστηρίζονται από το CARF. Και οι δύο έχουν έρθει στη Βασιλική της Μεγάλης Υπόσχεσης, για να βρεθούν κοντά στην Καρδιά του Ιησού, για να προσευχηθούν ώστε να ζωντανέψουν μέσα τους τα λόγια του προφήτη Ιερεμία "Θα σας δώσω ποιμένες κατά την καρδιά μου" (Ιερ 3:15).
