Η CARF λαμβάνει μαρτυρίες από ιερείς και ιεροσπουδαστές που μας μιλούν για τις εμπειρίες τους κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού τους για το coronavirus. Μία από τις επιστολές έχει τίτλο: "Η ιεροσύνη δεν βρίσκεται σε καραντίνα κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημία".
Μια άλλη ομάδα ιερέων μας λέει πως κάθε μέρα στις 8 το βράδυ βγαίνουν στο μπαλκόνι για να χειροκροτήσουν τους επαγγελματίες υγείας και, με την κιθάρα στο χέρι, τραγουδούν και μοιράζονται λίγη χαρά με τους γείτονες. Κάποιοι από αυτούς έχουν γράψει για να τους ευχαριστήσουν για τα τραγούδια τους "γεμάτα ελπίδα". Είναι ιερείς απέναντι στον κοροναϊό.
Εν μέσω των γεγονότων που βιώνουμε ως αποτέλεσμα της κρίσης του Covid-19, αναπόφευκτα σκοντάφτουμε στην πιο οικεία πραγματικότητα της ύπαρξής μας: την ευθραυστότητα και τη λήξη της ζωής μας που μας εξαρθρώνει και απειλεί τις επιθυμίες και τα όνειρά μας. Μια πανδημία που μας ωθεί να συμμετέχουμε σε ένα πραγματικό δράμα: την απελπισία.
Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι περιορισμοί μας δεν αποτελούν εμπόδιο για να αγωνιστούμε και να να ακολουθήσουν διαφορετικά μονοπάτια. Υπάρχει κάτι θεϊκό μέσα μας που μας ωθεί πάντα να δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας, ειδικά στις πιο δύσκολες στιγμές. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Επομένως, αυτές τις ημέρες της καραντίνας, παρά τη θλίψη και τα ανάμεικτα συναισθήματα που μπορεί να βιώνουμε, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το εσωτερικό μας κάλεσμα που δίνει φως και ελπίδα στους άλλους και στους εαυτούς μας. Όπως αναφέρει η βιβλική σοφία: "Υπάρχει μεγαλύτερη χαρά στο να δίνεις παρά στο να παίρνεις" (Πράξεις 20:35).
Στο σπίτι μου είμαστε δεκαέξι ιερείς από διάφορες χώρες της Λατινικής Αμερικής, οι οποίοι, χάρη στο CARF, κάνουν εξειδικευμένες σπουδές στις εκκλησιαστικές σχολές του Πανεπιστημίου της Ναβάρα. Επιπλέον, σε αυτή την εποχή της καραντίνας, προσπαθούμε να δώσουμε ελπίδα σε άλλους.
Έτσι, μια μέρα αφού βγήκαμε να χειροκροτήσουμε όπως όλοι οι άλλοι στις 8 μ.μ., για να αποτίσουμε φόρο τιμής και να δείξουμε την υποστήριξή μας στους επαγγελματίες υγείας, σκεφτήκαμε να εκμεταλλευτούμε αυτή τη στιγμή κατά την οποίαε είμαστε όλοι έξω στα μπαλκόνια για να τραγουδήσουμε και να μοιραστούμε λίγη χαρά με τους γείτονές μας. Με αυτόν τον τρόπο, θέλαμε να κάνουμε ορατή την εγγύτητά μας σε αυτές τις στιγμές θλίψης και αβεβαιότητας.
Στην αρχή μας κοίταξαν με ένα έκπληκτο βλέμμα στο πρόσωπό τους. Χαμογέλασαν και κάποιοι χειροκρότησαν. Αλλά, δόξα τω Θεώ, όλο και περισσότεροι γείτονες μας έρχονταν κάθε μέρα, σιγά-σιγά, δημιουργώντας, από τα μπαλκόνια, μια οικογενειακή ατμόσφαιρα αλληλοϋποστήριξης.όπου δεν είμαστε πλέον απόμακροι, επειδή είμαστε πολύ κοντά, στο ίδιο κτίριο ή στον ίδιο δρόμο.
Είναι σίγουρα μια πολύ απλή χειρονομία, επειδή δεν είμαστε επαγγελματίες τραγουδιστές. Ωστόσο, τραγουδάμε με την καρδιά μας σε μελωδία, επειδή iπροσπαθούμε να σπείρουμε την ελπίδα και να είμαστε ενωμένοι σε αυτή την πολύ δύσκολη κατάσταση.
Εκτός από αυτή τη στιγμή της αδελφοσύνης των γειτόνων, η προσευχή μας δεν σταματά. Όπως λέει ο Βενέδικτος ΙΣΤ': "Η προσευχή είναι η δύναμη που μεταμορφώνει σιωπηλά τον κόσμο". Έτσι, κάθε μέρα τελούμε τη Θεία Ευχαριστία, τη Λειτουργία των Ωρών και προσφέρουμε τις προσωπικές μας προσευχές ζητώντας από τον Θεό να δώσει τέλος στην πανδημία. Γιατί στην προσευχή μας θυμόμαστε τους επαγγελματίες υγείας και όλους τους ανθρώπους που υποφέρουν από αυτή την ασθένεια.
Και, όπως κάνουμε κάθε μέρα, συγχαίρουμε, με ευγνωμοσύνη και αγάπη, όλους τους ευεργέτες της CARF, που καθιστούν δυνατή τη δημιουργία μας, ώστε ο Θεός να τους διατηρεί στην αγάπη του.
P. Francisco Javier Rivas Tobal (Εδώ μπορείτε να δείτε το βίντεο)
Αυτή η ομάδα ιερέων έλαβε μια επιστολή από κάποιους γείτονες η οποία έγραφε: "Αγαπητοί πατέρες, πρώτα απ' όλα, σας ευχαριστώ πολύ για τα τραγούδια σας. Είναι μεγάλη ενθάρρυνση και χαρά για όλους τους γείτονες, ειδικά σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Είμαστε τρεις γείτονες που μένουμε στο παραπάνω οικοδομικό τετράγωνο. Κάθε μέρα στις 8.00 μ.μ. ανυπομονούμε να βγούμε έξω για να χειροκροτήσουμε και να ακούσουμε τα τραγούδια σας γεμάτα ελπίδα.
Θα θέλαμε να σας ζητήσουμε μια χάρη. Η κόρη μας γίνεται 8 ετών και αν θα θέλατε να της τραγουδήσετε τα χρόνια πολλά θα κλαίγαμε από συγκίνηση! Ελπίζω να μπορείτε να το κάνετε, θα είναι μια έκπληξη για εκείνη και θα το θυμάται σε όλη της τη ζωή. Αφού δεν μπορούμε να γιορτάσουμε με την οικογένεια, ελπίζω να γιορτάσουμε με τους γείτονες, χάρη σε εσάς. Μια μεγάλη αγκαλιά σε όλους σας, σας ευχαριστώ και σας ευχαριστώ χίλιες φορές, κουράγιο και δύναμη!
Ιερείς τραγουδούν στο μπαλκόνι.
Στο Colegio Mayor Echalar Headquarters II διαμένουν 45 ιεροσπουδαστές. (και ορισμένοι καθηγητές) των εκκλησιαστικών σχολών του Πανεπιστημίου της Ναβάρα. Ένα από τα πιο εξαιρετικά χαρακτηριστικά αυτών των σχολών είναι η ποικιλία των εθνικοτήτων των φοιτητών, και στο Echalar II υπάρχουν 45 ιερείς από 18 χώρες.
Κάποιοι είναι "νέοι" στη διακονία, άλλοι είναι ιερείς για περισσότερα από 20 χρόνια. Αρκετοί έχουν εμπειρία στην ενορία, άλλοι έχουν περάσει κάποια χρόνια στην ιερατική εκπαίδευση ή στην ιεραποστολή. Όλος αυτός ο συνδυασμός σημαίνει ότι η ακαδημαϊκή μας κατάρτιση εμπλουτίζεται από τις ποιμαντικές εμπειρίες που μοιραζόμαστε μεταξύ μας.
Ωστόσο, αυτές τις μέρες εμείς, όπως και πολλοί, πολλοί άνθρωποι, βιώνουμε μια εντελώς νέα πραγματικότητα εξαιτίας της προληπτικής καταστολής ως μέτρο περιορισμού μπροστά στην τρέχουσα πανδημία.
Μια εικονική αίθουσα διδασκαλίας.
Σίγουρα ήταν απαραίτητο να "επαναπρογραμματιστούμε" με πολλούς τρόπους κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών, καθώς ο περιορισμός της δραστηριότητάς μας σε έναν συγκεκριμένο και οριοθετημένο χώρο είναι κάτι που λίγοι από εμάς έχουμε συνηθίσει. Όμως αυτός ο τρόπος εργασίας έχει γίνει τρόπος ζωής.Η νέα διαδικασία μάθησης, σε ένα πλαίσιο γεμάτο προκλήσεις και διδάγματα για το μέλλον.
Για παράδειγμα: υπό τις νέες συνθήκες, κάποιοι από εμάς συμμετείχαν για πρώτη φορά σε μια τηλεδιάσκεψη, άλλοι έστειλαν το πρώτο τους βιντεοσκοπημένο μήνυμα στην επισκοπή τους και άλλοι ενισχύουν τις καλλιτεχνικές τους δεξιότητες.
Για να πούμε την αλήθεια, η καραντίνα μας απέχει πολύ από το να είναι συνώνυμο της αδράνειας ή της πλήξης, διότι συνεχίζουμε να κάνουμε σχεδόν τα ίδια πράγματα, αλλά με διαφορετικό τρόπο: έχουμε διατηρήσει την ακαδημαϊκή μας δραστηριότητα, κάνοντας τώρα μεγαλύτερη χρήση των νέων τεχνολογιών, με πολλά διαδικτυακά μαθήματα και διάφορες δραστηριότητες μέσω του Διαδικτύου.
Αντί για ποδοσφαιρικούς αγώνες, κάνουμε "μαραθώνιους" στους επτά ορόφους του σπιτιού μας και ανταλλάσσουμε τους περιπάτους με συζητήσεις στη βεράντα, όπου τα αστεία και τα γέλια περισσεύουν.
Από την άλλη πλευρά, έχουμε ξεκινήσει συζητήσεις στα αγγλικά και στα ιταλικά, βρισκόμαστε στη διαδικασία της δημιουργία μικρής χορωδίας για λειτουργικές εκδηλώσειςΠροβάλλουμε επίσης κλασικές ταινίες για να ενισχύσουμε την πολιτιστική εκπαίδευση.
Τέλεση της Θείας Λειτουργίας του Αγίου Ιωσήφ.
Θα μπορούσαμε επίσης να πούμε ότι το έργο του ευαγγελισμού έχει διαφορετικές μορφές, διότι το έργο μας ως ποιμένες πρέπει τώρα να είναι επικεντρωμένο, πρώτα και κύρια, στις οικογένειες και τους φίλους μας, με τους οποίους επικοινωνούμε συνεχώς για να τους μεταφέρουμε ηρεμία, ειρήνη και χαρά.
Επιπλέον, μας έχουν προσεγγίσει πολλοί άνθρωποι "εικονικά" με μια λέξη ενθάρρυνσης, με μια κοινή προσευχή μέσω υπολογιστή ή κινητού τηλεφώνου, και γιατί όχι, με την ανταλλαγή αστείων μηνυμάτων που στη συνέχεια μοιραζόμαστε μεταξύ μας.
Το πιο σημαντικό είναι ότι συνεχίζουμε να ζούμε τη διακονία μας με χαρά, συνειδητοποιώντας ότι η διακονική ζωή μπορεί να πάρει πολλές διαφορετικές μορφές, διατηρώντας όμως πάντα έναν κοινό παρονομαστή: τη συνεχή αναζήτηση της διαμόρφωσής μας προς τον Ιησού Χριστό, τον Καλό Ποιμένα.
Έτσι, εν μέσω του εγκλεισμού, συνεχίζουμε να τελούμε καθημερινά τη Θεία Ευχαριστία, έχουμε περισσότερο χρόνο για προσωπική προσευχή και δογματική διαμόρφωση. Αλλά, πάνω απ' όλα, παραμένουμε ενωμένοι με τον Πάπα και με όλους εκείνους που υποφέρουν άμεσα από τις συνέπειες αυτής της κρίσης, διότι, πέρα από τις εξωτερικές συνθήκες, είμαστε ενωμένοι με τον Πάπα και με όλους εκείνους που υποφέρουν άμεσα από τις συνέπειες αυτής της κρίσης, το ιερατείο δεν μπαίνει ποτέ σε καραντίνα. Οι ιερείς απέναντι στον κοροναϊό.
P. Jorge Castro, φοιτητής εκκλησιαστικού δικαίου από τη Ναβάρα. Επισκοπή Σάντα Μάρτα, Κολομβία.
