La tradición de encender velas para los difuntos en la casa es una posible forma de mantener vivo su recuerdo. La luz representa también la unión de los vivos y los difuntos. La Fe es el mejor refugio para quienes tienen que pasar por el proceso de superar el duelo de una pérdida de cualquier tipo y particularidad. Goreča sveča simbolizira Jezusa kot Luč sveta.. Luč, ki jo želimo tudi mi deliti in ponuditi Bogu.
Jezus je svojim učencem dejal: "Jaz sem prava luč" in "Vi ste luč sveta ... Tako naj sveti vaša luč pred ljudmi, da bodo videli vaša dobra dela in slavili vašega Očeta, ki je v nebesih", Mt 5,16.
Na začetku krščanstva so na grobovih umrlih svetnikov, zlasti mučencev, prižigali sveče ali oljne svetilke, saj je svetloba simbolizirala Jezusa Kristusa. "V njem je bilo življenje in življenje je bilo luč ljudi", Janez 1,4.
Zato hoy en día acostumbramos a encender velas para los difuntos, poniendo en las manos de Dios la molitev que ofrecemos con fe. Simbolizira tudi željo, da bi ostali tam, z njimi, z Bogom, molili in posredovali za naše potrebe in potrebe vsega sveta, se zahvaljevali, hvalili in častili Jezusa. Kajti kjer je Bog, ne more biti teme.
Prižiganje sveč za naše pokojne ima intimno razsežnost, ki zadeva vsakega od nas in naš tihi dialog z Bogom. Prižgana sveča postane simbol božanskega ognja, ki gori v vsakem od nas.Luč, katere simbol je Jezus in katere del smo vsi kristjani, nas naredi za sestavni del te luči.
"V luči vere prosimo blaženo Devico Marijo, naj moli z nami. Naj pri Bogu posreduje za naše molitve."
Liturgične sveče so povezane s trdno vero v Jezusa Kristusa kot "luč, ki razsvetljuje svet". Jezus jim je ponovno spregovoril: "Jaz sem luč sveta; kdor hodi za menoj, ne bo hodil v temi, ampak bo imel luč življenja." Janez 8,12.
Prižiganje sveč v tem primeru pomeni spoznavanje Boga, ki je vodnik v temi. in ki nam po svojem Sinu, ki se spusti nad nas, odpre oči in nas naredi vredne njegove navzočnosti in upoštevanja.
Es por ello que, en la Iglesia Católica, además de las velas para los difuntos, las velas se colocan en el altar y cerca del tabernáculo. Son acompañantes de las celebraciones y se usan en casi todos los sacramentos, desde el Bautismo hasta la Extrema Unción, exceptuando el sacramento de la Reconciliación como elementos simbólicos irremplazables.
Pashalna sveča
Prižgejo ga med velikonočno vigilijo, sveto mašo na veliko soboto, po sončnem zahodu in pred sončnim vzhodom na velikonočno nedeljo, ko se praznuje Jezusovo vstajenje. Na oltarju ostane ves velikonočni čas, na binkošti pa ugasne.
Prižgana je kot znamenje Kristusove vstalosti, ki se vrne od mrtvih, da bi osvetlil pot svojim otrokom in se daroval za njihovo odrešenje.
Krstna sveča
Durante el Bautismo, el sacerdote presenta una vela, que se encendió con el cirio pascual.
Bela sveča v zakramentu krsta je simbol, ki predstavlja vodstvo na poti srečanja s Kristusom. ki je luč našega življenja in luč sveta. Simbolizira tudi Kristusovo vstajenje.
Votivne sveče
Izvira iz latinščine votumkar pomeni obljuba, zaveza ali preprosto molitev.
Son las velas similares a la velas para difuntos. Son encendidas por los fieles frente a un altar, un crucifijo, una imagen de la Virgen María o de un santo. Tienen un significado preciso: expresa el deseo de confiar nuestras palabras y nuestros pensamientos. Estas velas encendidas son comunes en la mayoría de las iglesias. Sirven para una ofrenda, una intención en particular y van acompañadas de un tiempo de oración personal.
Tabernakeljska sveča
La luz que ilumina el Tabernáculo, indicando la presencia del Cuerpo de Cristo es fácilmente reconocible para cualquier cristiano que entre en una Iglesia.
Danes je marsikje svetilka in ne sveča, vendar je še vedno ena najpomembnejših in najdragocenejših: goreč plamen, ki simbolizira Jezusa in vero tistih, ki ga ljubijo. To je neizčrpna luč, ki gori tudi, ko zapustimo cerkev.
Adventne sveče
Adventni venec je evropski običaj, ki je začel nastajati sredi 19. stoletja, da bi zaznamoval tedne pred božičem.
Sestavljen je iz venca prepletenih zimzelenih vej, ki držijo štiri sveče. Vsako adventno nedeljo prižgemo svečo in molimo molitev, ki jo spremlja branje iz Svetega pisma, lahko pa zapojemo tudi kakšno pesem.
Oltarne sveče
Med sveto mašo jih uporabljajo že vsaj od 12. stoletja. Te sveče nas spominjajo na preganjane kristjane v prvih stoletjih, ki so ponoči ali v katakombah na skrivaj ob svečah obhajali mašo.
Uporabljajo se lahko tudi pri vstopnih in zaključnih procesijah Masa. Odpeljejo jih tja, kjer se bere evangelij kot znamenje zmagoslavnega veselja ob Kristusovih besedah.
Med velikonočno vigilijo, ko diakon ali duhovnik s pashalno svečo vstopi v zatemnjeno cerkev, recitira ali zapoje Kristusovo luč, na kar verniki odgovorijo: Zahvalimo se Bogu. Ta pesem nas spominja, kako je Jezus prišel v naš svet greha in smrti, da bi nam prinesel Božjo luč.
Encender velas para los difuntos
Esta antigua costumbre de encender velas para los difuntos era ya practicada por los romanos, incluso antes por los etruscos y, aún más atrás, por los egipcios y los griegos, que usaban velas para los difuntos en los ritos funerarios, En la religión cristiana, visitar la tumba de un ser querido, llevarle flores, encender velas para difuntos y detenerse a rezar, es algo reconfortante y consolador.
Porque las velas para los difuntos son centinelas palpitantes, pequeños fragmentos de luz que dibujan el camino hacia la paz para nuestros seres queridos difuntos, por ello es una buena costumbre encender velas para los difuntos y dejarlas en las lápidas para que iluminen la noche de los cementerios. En la luz de las vela para los difuntos que se consume, alimentándose de su propia cera, reconocemos la vida humana que se apaga lentamente.
La ofrenda que dejamos al encender velas para los difuntos, es un sacrificio que acompaña nuestra oración con hechos y hace que nuestra intención de Fe sea tangible. Protección, por lo tanto, y guía, estas son las funciones principales de encender velas para los difuntos luto. Que cada año es costumbre volver a encender, el 1 de noviembre, Día de Todos los Santos, y el día 2, de los difuntos o día de los muertos.
Además de las velas para difuntos, las velas tienen un papel importante en la bendición de cenizas y palmas de Domingo de Ramos. También en los sacramentos, la consagración de iglesias y cementerios y la misa de un sacerdote recién ordenado. Por color y por día, las velas nos pueden ayudar a mejorar y estimular los momentos de oración.
Estas velas que encendamos, pueden ser bendecidas por un sacerdote para ayudarnos a orar por los enfermos y ponernos en manos de Dios.
En el siglo II, fueron los romanos quienes decidieron que el color oficial del luto fuese el blanco, por lo que las velas para difuntos eras blancas. Un color reconocido por las reinas europeas hasta el siglo XVI. Un luto blanco nos recuerda la palidez de la muerte y lo frágiles que somos ante ella, reafirmando la pureza de nuestra alma.
Za simbolizirajo čas posebnega čakanja in priprav, npr. pri božični večerji lahko prižgemo bele sveče adventnega venca.. Medtem pa lahko molimo kot družina in prosimo, naj se otrok Jezus rodi v srcu vsakega družinskega člana.
Prav tako je bele barve, pashalna sveča. Morda je najbolj prepoznaven zaradi svoje velikosti in videza, saj je lahko visok več kot meter in ima pisane vzorce.
V starem Egiptu je bila rdeča barva simbol jeze in ognja. Povezan je bil tudi s puščavo, krajem, povezanim s smrtjo. V starem Rimu so jo povezovali z barvo prelite krvi in je bila povezana z žalovanjem in smrtjo.
Na primer, prižiganje rdečih, rožnatih ali bordo sveč na adventnem venčku predstavlja našo ljubezen do Boga in Božjo ljubezen, ki nas obdaja. Ustrezajo tretji adventni nedelji, njihov pomen pa je veselje in radost, saj je Jezusovo rojstvo blizu.
Leta 1502 so katoliški monarhi določili, da mora biti črna barva uradna barva žalovanja. Vse to je zapisano v "Pragmática de Luto y Cera", pisnem protokolu o izvajanju žalovanja v tistem času.
