Εγώ είμαι ο ζωντανός άρτος που κατέβηκε από τον ουρανό. Αν κάποιος φάει αυτό το ψωμί, θα ζήσει για πάντα- και το ψωμί που θα δώσω εγώ είναι η σάρκα μου για τη ζωή του κόσμου.

Οι Εβραίοι άρχισαν να διαφωνούν μεταξύ τους: -Πώς μπορεί αυτός ο άνθρωπος να μας δώσει τη σάρκα του για να φάμε;

Ο Ιησούς τους είπε: "Αληθινά, αληθινά, σας λέω, αν δεν φάτε τη σάρκα του Υιού του ανθρώπου και δεν πιείτε το αίμα του, δεν έχετε ζωή μέσα σας. Όποιος τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, έχει αιώνια ζωή, και θα τον αναστήσω την έσχατη ημέρα. Διότι η σάρκα μου είναι αληθινή τροφή και το αίμα μου αληθινό ποτό.

Όποιος τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, μένει μέσα μου και εγώ μέσα του. Όπως ο Πατέρας που με έστειλε ζει, και εγώ ζω εξαιτίας του Πατέρα, έτσι και όποιος με τρώει, θα ζει εξαιτίας μου. Αυτός είναι ο άρτος που κατέβηκε από τον ουρανό, όχι όπως έφαγαν οι πατέρες και πέθαναν: όποιος τρώει αυτόν τον άρτο, θα ζει για πάντα.

Ομιλία για το ψωμί της ζωής

Στη γιορτή του Corpus Christi γιορτάζουμε την αποκάλυψη του μυστηρίου της Ευχαριστίας από τον Χριστό. Τα λόγια του είναι τόσο έντονα ρεαλιστικά που αποκλείουν κάθε μεταφορική ερμηνεία. Οι ακροατές καταλαβαίνουν το σωστό και άμεσο νόημα των λόγων του Ιησού (εδ. 52), αλλά δεν πιστεύουν ότι μια τέτοια δήλωση μπορεί να είναι αληθινή.

Αν είχε γίνει κατανοητό με μεταφορική ή συμβολική έννοια, δεν θα τους προκαλούσε τόσο μεγάλη έκπληξη, ούτε θα γινόταν η συζήτηση. Από αυτό πηγάζει και η πίστη της Εκκλησίας ότι μέσω της μετατροπής του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα, ο Χριστός γίνεται παρών σε αυτό το μυστήριο..

"Η Σύνοδος του Τριδέντου συνοψίζει την Καθολική πίστη όταν αναφέρει: "Επειδή ο Χριστός, ο Λυτρωτής μας, είπε ότι αυτό που πρόσφερε με τη μορφή του άρτου ήταν πραγματικά το Σώμα Του, αυτή η πεποίθηση διατηρήθηκε πάντοτε στην Εκκλησία, την οποία η Αγία Σύνοδος διακηρύσσει εκ νέου: με τον καθαγιασμό του άρτου και του οίνου πραγματοποιείται η μεταβολή ολόκληρης της ουσίας του άρτου στην ουσία του Σώματος, και ο καθαγιασμός του άρτου και του οίνου είναι μια μεταβολή ολόκληρης της ουσίας του άρτου στην ουσία του Σώματος. Σώμα του Χριστού Κυρίου μας και ολόκληρης της ουσίας του κρασιού στην ουσία του αίματός του- η Καθολική Εκκλησία έχει ονομάσει ορθά και κατάλληλα αυτή την αλλαγή μετουσίωση" (DS 1642)". Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας, αρ. 1376.

Σε αυτή την ομιλία Ο Ιησούς συγκρίνει τρεις φορές (πρβλ. εδ. 31-32.49.58) το αληθινό Ψωμί της Ζωής, το δικό του Σώμα, με το μάννα, με το οποίο ο Θεός έτρεφε καθημερινά τους Εβραίους επί σαράντα χρόνια στην έρημο.. Έτσι, μας καλεί να τρέφουμε συχνά τις ψυχές μας με την τροφή του Σώματός του.

"Από τη σύγκριση του Άρτου των Αγγέλων με το ψωμί και με το μάννα, οι μαθητές μπορούσαν εύκολα να συμπεράνουν ότι, όπως το σώμα τρέφεται καθημερινά με ψωμί, και οι Εβραίοι αναζωογονήθηκαν καθημερινά με μάννα στην έρημο, με τον ίδιο τρόπο, οι μαθητές μπορούσαν εύκολα να συμπεράνουν ότι, όπως το σώμα τρέφεται καθημερινά με ψωμί, και οι Εβραίοι αναζωογονήθηκαν καθημερινά με μάννα στην έρημο, με τον ίδιο τρόπο, οι μαθητές μπορούσαν εύκολα να συμπεράνουν ότι, όπως το σώμα τρέφεται καθημερινά με ψωμί, και οι Εβραίοι αναζωογονήθηκαν καθημερινά με μάννα στην έρημο, με τον ίδιο τρόπο η χριστιανική ψυχή θα μπορούσε καθημερινά να τρώει και να γευματίζει με τον Άρτο του Ουρανού.. Επιπλέον, σχεδόν όλοι οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας διδάσκουν ότι ο "καθημερινός άρτος", τον οποίο προστάζεται να ζητάμε στην Κυριακάτικη προσευχή, δεν πρέπει να εννοείται τόσο ο υλικός άρτος, τροφή για το σώμα, όσο η καθημερινή λήψη του ευχαριστιακού άρτου". S. Pius X, Sacra Tridentina Synodus, 20-XII-1905.

Την Κυριακή μετά την Κυριακή της Αγίας Τριάδας, lΗ Εκκλησία γιορτάζει το Corpus Christi, την εορτή του Αγίου Σώματος και Αίματος του Χριστού.. Αυτός είναι ο πλήρης τίτλος του, αν και συνήθως αναφερόμαστε σε αυτό με την προηγούμενη λατινική του ονομασία, "...".Corpus Christi". Είναι ενδιαφέρον να γνωρίζουμε ότι ο παλαιότερος τίτλος της ήταν Festum Eucharistiae.

Όταν ήρθε η ημέρα της Πεντηκοστής, ήταν όλοι μαζί σε ένα μέρος. Και ξαφνικά ακούστηκε ένας ήχος από τον ουρανό, σαν να έτρεχε ένας δυνατός άνεμος, και γέμισε όλο το σπίτι όπου κάθονταν. Τότε εμφανίστηκαν σ' αυτούς γλώσσες σαν από φωτιά, οι οποίες χωρίστηκαν και ήρθαν να αναπαυθούν πάνω στον καθένα τους. Όλοι γέμισαν από το Άγιο Πνεύμα και άρχισαν να μιλούν σε άλλες γλώσσες, όπως τους έκανε το Πνεύμα να μιλούν.
Πράξεις 2,1-4

Πεντηκοστή ή shebuot

Για τους Εβραίους ήταν μία από τις τρεις μεγάλες γιορτές. Αρχικά, ευχαριστίες για τη συγκομιδή των σιτηρών (πρώτοι καρποί), αλλά σε αυτές προστέθηκε η γιορτή για την παράδοση της Τορά, η "εγχειρίδιο οδηγιών". του κόσμου και του ανθρώπου, που χάρισε σοφία στον Ισραήλ. Η Πεντηκοστή ήταν η γιορτή της διαθήκης για να ζούμε πάντοτε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, όπως αυτό εκδηλώνεται στο νόμο του.

Η γιορτή του Σινά

Οι εικόνες που χρησιμοποιεί ο Άγιος Λουκάς για να δείξει την εισβολή του Άγιο Πνεύμα στην Πεντηκοστή - ο άνεμος και η φωτιά - παραπέμπουν στο Σινά, όπου ο Θεός είχε αποκαλυφθεί στο λαό του Ισραήλ και του είχε δώσει τη διαθήκη του (βλ. Εξ 19:3 και εξής). Η γιορτή του Σινά, την οποία γιόρταζε ο Ισραήλ πενήντα ημέρες μετά το Πάσχα, ήταν η γιορτή της διαθήκης. Μιλώντας για γλώσσες φωτιάς (Πρβλ. Πράξεις 2, 3), ο Λουκάς θέλει να παρουσιάσει το Άνω Δωμάτιο ως ένα νέο Σινά, ως τη γιορτή της Διαθήκης που κάνει ο Θεός με την Εκκλησία του, την οποία δεν θα εγκαταλείψει ποτέ.

Η ημέρα της Πεντηκοστής

Με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος κατά την Πεντηκοστή γίνονται κατανοητοί από όλους, ανεξάρτητα από την καταγωγή και τη νοοτροπία τους: Η ημέρα της Πεντηκοστής Εβραίοι, ευσεβείς άνθρωποι από κάθε έθνος κάτω από τον ουρανό, ζούσαν στην Ιερουσαλήμ. Όταν έγινε ο θόρυβος, το πλήθος συγκεντρώθηκε και σάστισε, γιατί ο καθένας τους άκουγε να μιλούν στη δική του γλώσσα.

Εκείνοι εξεπλάγησαν και αναρωτήθηκαν, λέγοντας: "Όλοι αυτοί που μιλούν δεν είναι Γαλιλαίοι; Πώς γίνεται, λοιπόν, να τους ακούμε ο καθένας στη μητρική του γλώσσα; Πάρθοι, Μήδοι, Ελαμίτες, κάτοικοι της Μεσοποταμίας, της Ιουδαίας και της Καππαδοκίας, του Πόντου και της Ασίας, της Φρυγίας και της Παμφυλίας, της Αιγύπτου και του τμήματος της Λιβύης κοντά στην Κυρήνη, Ρωμαίοι ξένοι, καθώς και Ιουδαίοι και προσήλυτοι, Κρήτες και Άραβες, τους ακούμε να μιλούν στις γλώσσες μας τα μεγάλα πράγματα του Θεού" (Πράξεις 2:5-11).

Η δράση του Αγίου Πνεύματος την Πεντηκοστή

Αυτό που συμβαίνει εκείνη την ημέρα, με τη δράση του Άγιο Πνεύμα Η εξιστόρηση της Αγίας Γραφής για την προέλευση της ανθρωπότητας κατά την Πεντηκοστή είναι το αντίθετο της εξιστόρησης της Αγίας Γραφής για την προέλευση της ανθρωπότητας: Εκείνη την εποχή ολόκληρη η γη μιλούσε την ίδια γλώσσα και τα ίδια λόγια. Καθώς μετακινούνταν από την ανατολή, βρήκαν μια πεδιάδα στη γη του Σινάρ και εγκαταστάθηκαν εκεί.

Τότε είπαν ο ένας στον άλλον: -Ας φτιάξουμε τούβλα και ας τα ψήσουμε στη φωτιά! Με αυτόν τον τρόπο, τα τούβλα λειτουργούσαν ως πέτρες και η άσφαλτος ως κονίαμα. Τότε είπαν: -Ας χτίσουμε μια πόλη και έναν πύργο που η κορυφή του θα φτάνει στον ουρανό! Τότε θα γίνουμε διάσημοι, ώστε να μη διασκορπιστούμε σε όλη τη γη. Και ο Κύριος κατέβηκε για να δει την πόλη και τον πύργο που έχτιζαν οι γιοι των ανθρώπων, και ο Κύριος είπε: "Είναι ένας λαός, με μία γλώσσα για όλους, και αυτό είναι μόνο η αρχή του έργου τους- τώρα τίποτα από όσα προσπαθούν να κάνουν δεν θα τους είναι αδύνατο.

Ας κατέβουμε κάτω και ας μπερδέψουμε τη γλώσσα τους εκεί, ώστε να μην καταλαβαίνουν πια ο ένας τον άλλον! Έτσι, από εκεί ο Κύριος τους σκόρπισε στο πρόσωπο ολόκληρης της γης, και σταμάτησαν να χτίζουν την πόλη. Γι' αυτό ονομάστηκε Βαβέλ, επειδή εκεί ο Κύριος μπέρδεψε τη γλώσσα όλης της γης, και από εκεί ο Κύριος τους σκόρπισε σε όλη τη γη (Γέν. 11:1-9).

Πεντηκοστή: Ενεργός επικοινωνία

Όταν οι άνθρωποι της βιβλικής ιστορίας άρχισαν να εργάζονται σαν να μην υπήρχε Θεός, διαπίστωσαν ότι οι ίδιοι είχαν αποανθρωποποιηθεί, επειδή είχαν χάσει ένα θεμελιώδες στοιχείο των ανθρώπων, που είναι η ικανότητα να συμφωνούν, να κατανοούν ο ένας τον άλλον και να ενεργούν από κοινού. Το κείμενο αυτό περιέχει μια αιώνια αλήθεια. Στη σημερινή κοινωνία της υψηλής τεχνολογίας, με τόσα πολλά μέσα επικοινωνίας και πληροφόρησης, μιλάμε όλο και λιγότερο και κατανοούμε ο ένας τον άλλον όλο και λιγότερο, και χάνουμε την πραγματική ικανότητα να επικοινωνούμε με έναν ανοιχτό και ειλικρινή διάλογο. Χρειαζόμαστε κάτι που θα μας βοηθήσει να ανακτήσουμε αυτή την ικανότητα να είμαστε ανοιχτοί στους άλλους.

Η δράση του Αγίου Πνεύματος την Πεντηκοστή

Ό,τι έσπασε η ανθρώπινη υπερηφάνεια ξανασυναρμολογείται με τη δράση του Αγίου Πνεύματος την Πεντηκοστή. Και σήμερα, η υπακοή στο Άγιο Πνεύμα είναι αυτή που μας δίνει τη βοήθεια που χρειαζόμαστε για να οικοδομήσουμε έναν πιο ανθρώπινο κόσμο, όπου κανείς δεν θα αισθάνεται μόνος, στερούμενος την προσοχή και τη στοργή των άλλων. Ο Ιησούς το υποσχέθηκε αυτό στους αποστόλους και στον καθένα από εμάς: Θα προσευχηθώ στον Πατέρα και θα σας δώσει έναν άλλο Παράκλητο να είναι πάντα μαζί σας. (Ιωάννης 14,16). Χρησιμοποιήστε μια ελληνική λέξη para-kletós που σημαίνει "αυτός που μιλάει δίπλα του": είναι ο φίλος που μας συνοδεύει, μας ενθαρρύνει και μας καθοδηγεί στην πορεία. 

Τώρα που μιλάμε με τον Θεό σε αυτή την ώρα της προσευχής, αναρωτιόμαστε με την παρουσία του: Προσπαθώ να χτίσω την επαγγελματική και οικογενειακή μου ζωή, τις φιλίες μου, την κοινωνία στην οποία ζω, ως έναν κόσμο που χτίστηκε με τις δικές μου προσπάθειες χωρίς το ενδιαφέρον του Θεού για μένα; Ή μήπως θέλω να ακούσω και να είμαι υπάκουος στη στοργική φωνή του Αγίου Πνεύματος, αυτού του αχώριστου συντρόφου που ο Ιησούς έχει βάλει στο πλευρό μου για να με καθοδηγεί και να με ενθαρρύνει;

Μπορούμε να να επικαλεστείτε το Άγιο Πνεύμα με μια αρχαία και όμορφη προσευχή της Εκκλησίας κατά την Πεντηκοστή: Έλα, Άγιο Πνεύμα, γέμισε τις καρδιές των πιστών σου και άναψε μέσα τους τη φωτιά της Αγάπης σου. Και ζητάμε από την Υπεραγία Θεοτόκο, Σύζυγο του Αγίου Πνεύματος, να της επιτρέψουμε, όπως εκείνη, να κάνει μεγάλα πράγματα στις ψυχές μας, ώστε να μάθουμε πώς να αγαπάμε τον Θεό και τους άλλους και να οικοδομήσουμε έναν καλύτερο κόσμο με τη βοήθειά της.

Συνάντηση με Καθολικούς στο Μπαχρέιν

Στην εισαγωγή του την ομιλία τουτους είπε ότι "Είναι όμορφο να ανήκεις σε μια Εκκλησία που σχηματίζεται από την ιστορία διαφορετικών προσώπων, τα οποία βρίσκουν αρμονία στο ένα πρόσωπο του Ιησού".. Αξιοποιώντας τη γεωγραφία και τον πολιτισμό της χώρας, τους μίλησε για το νερό που αρδεύει και κάνει καρποφόρες τόσες πολλές ερημικές περιοχές. Μια όμορφη εικόνα της χριστιανικής ζωής ως καρπός της πίστης και του Αγίου Πνεύματος:

Χριστιανοί υπεύθυνοι για το ζωντανό νερό

Σε μια δεύτερη στιγμή, ο Πάπας στρέφεται σε μια σκηνή από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο. Ο Ιησούς βρίσκεται στο ναό της Ιερουσαλήμ. Γιορτάζεται η γιορτή της Σκηνοπηγίας, όταν ο λαός ευλογεί τον Θεό, ευχαριστώντας τον για το δώρο της γης και των καλλιεργειών και θυμάται τη Διαθήκη. Η πιο σημαντική τελετή αυτής της γιορτής ήταν όταν ο αρχιερέας έπαιρνε νερό από την κολυμβήθρα του Σιλωάμ και το έχυνε έξω από τα τείχη της πόλης, εν μέσω των θριαμβευτικών τραγουδιών του λαού, για να εκφράσει ότι μια μεγάλη ευλογία θα έρεε από την Ιερουσαλήμ σε όλους τους λαούς (βλ. Ψαλμ. 87:7 και κυρίως Εζ 47:1-12).

Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ιησούς, όρθιος, φωνάζει: "Όποιος διψάει, ας έρθει σε μένα και ας ζήσει, και από την κοιλιά του θα τρέξουν ποταμοί ζωντανού νερού". (Ιωάννης 7:37-38). Ο ευαγγελιστής λέει ότι αναφερόταν στο Άγιο Πνεύμα που οι χριστιανοί θα λάμβαναν σε Πεντηκοστή. Και ο Φραγκίσκος παρατηρεί: "Ο Ιησούς πεθαίνει στο σταυρό. Εκείνη τη στιγμή, δεν είναι πλέον από τον ναό των λίθων, αλλά από την ανοιχτή πλευρά του Χριστού που θα ρέει το νερό της νέας ζωής, το ζωογόνο νερό του Αγίου Πνεύματος, προορισμένο να αναγεννήσει όλη την ανθρωπότητα, ελευθερώνοντάς την από την αμαρτία και τον θάνατο".

Τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος

Στη συνέχεια, ο Πάπας επισημαίνει τρία μεγάλα δώρα που έρχονται με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, και μας ζητά να υποδεχτούμε και να ζήσουμε: χαρά, ενότητα και "προφητεία".

Πηγή χαράς

Πρώτον, το Άγιο Πνεύμα είναι πηγή χαράς. Μαζί της έρχεται η βεβαιότητα ότι δεν είμαστε ποτέ μόνοι, γιατί μας συνοδεύει, μας παρηγορεί και μας στηρίζει στις δυσκολίες- μας ενθαρρύνει να επιτύχουμε τις μεγαλύτερες επιθυμίες μας και μας ανοίγει το δρόμο για να θαυμάσουμε την ομορφιά της ζωής. Ο διάδοχος του Πέτρου παρατηρεί ότι αυτό δεν είναι ένα στιγμιαίο συναίσθημα. Και ακόμη λιγότερο από αυτό το είδος καταναλωτικής και ατομικιστικής χαράς που υπάρχει σε ορισμένες από τις σημερινές πολιτιστικές εμπειρίες. Αντίθετα, η χαρά που προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα προέρχεται από τη γνώση ότι, όταν είμαστε ενωμένοι με τον Θεό, ακόμη και εν μέσω των κόπων και των "σκοτεινών νυχτών" μας, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα πάντα, συμπεριλαμβανομένου του πόνου, της δυστυχίας και της οδύνης, και ότι είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε την ομορφιά της ζωής. μονομαχία και τον θάνατο.

Και ο καλύτερος τρόπος για να διατηρήσουμε και να πολλαπλασιάσουμε αυτή τη χαρά", λέει ο Φραγκίσκος, "είναι να την προσφέρουμε. Από το ΕυχαριστίαΜπορούμε και πρέπει να διαδώσουμε αυτή τη χαρά, ιδίως στους νέους, στις οικογένειες και στα επαγγέλματα, με ενθουσιασμό και δημιουργικότητα.

Πηγή της ενότητας

Δεύτερον, το Άγιο Πνεύμα είναι η πηγή της ενότητας γιατί μας κάνει παιδιά του Θεού Πατέρα (πρβλ. Ρωμ 8:15-16) και επομένως αδελφούς και αδελφές μεταξύ μας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο εγωισμός, οι διαιρέσεις και η γκρίνια ανάμεσά μας δεν έχουν νόημα. Το Άγιο Πνεύμα - επισημαίνει ο Πάπας - εγκαινιάζει τη μοναδική γλώσσα της αγάπης, καταρρίπτει τα εμπόδια της δυσπιστίας και του μίσους και δημιουργεί χώρους υποδοχής και διαλόγου. Μας απελευθερώνει από το φόβο και μας δίνει το θάρρος να βγούμε έξω και να συναντήσουμε τους άλλους με την αφοπλιστική δύναμη του ελέους. Το Πνεύμα είναι ικανό να σφυρηλατήσει την ενότητα όχι με ομοιομορφία αλλά με αρμονία.Η πόλη είναι ένας τόπος μεγάλης ποικιλομορφίας ανθρώπων, φυλών και πολιτισμών.

Και, τονίζει ο Φραγκίσκος, "Αυτή είναι η δύναμη της χριστιανικής κοινότητας, η πρώτη μαρτυρία που μπορούμε να δώσουμε στον κόσμο (...) Ας ζήσουμε την αδελφοσύνη μεταξύ μας (...), εκτιμώντας τα χαρίσματα όλων"..

Πηγή της "προφητείας

Τέλος, το Άγιο Πνεύμα είναι η πηγή της προφητείας. Στην ιστορία της σωτηρίας συναντάμε πολλούς προφήτες τους οποίους ο Θεός καλεί, χειροτονεί και στέλνει ως μάρτυρες και ερμηνευτές αυτών που θέλει να πει στους ανθρώπους. Συχνά τα λόγια των προφητών είναι διεισδυτικά. Έτσι, επισημαίνει ο Φραγκίσκος, αυτοί "Καλούν ονομαστικά τα σχέδια του κακού που φωλιάζουν στις καρδιές των ανθρώπων, αμφισβητούν τις ψεύτικες ανθρώπινες και θρησκευτικές εγγυήσεις και καλούν σε μεταστροφή".

Λοιπόν, όλοι οι Χριστιανοί έχουν αυτό προφητική κλήση. Δεδομένου ότι η βάπτισηΤο Άγιο Πνεύμα μας έχει κάνει προφήτες. "Και ως εκ τούτου δεν μπορούμε να προσποιούμαστε ότι δεν βλέπουμε τα έργα του κακού, δεν μπορούμε να προσποιούμαστε ότι δεν βλέπουμε τα έργα του κακού, δεν μπορούμε να μένουμε σε μια ήσυχη ζωή για να μη λερώνουμε τα χέρια μας".

Αντιθέτως", προσθέτει Κάθε χριστιανός πρέπει αργά ή γρήγορα να εμπλακεί στα προβλήματα των άλλων, να μαρτυρήσει, να φέρει το φως του ευαγγελικού μηνύματος, την άσκηση των μακαρισμών στις καθημερινές καταστάσεις, οι οποίοι μας οδηγούν στην αναζήτηση της αγάπης, της δικαιοσύνης και της ειρήνης και στην απόρριψη κάθε μορφής εγωισμού, βίας και υποβάθμισης. Και δίνει το παράδειγμα του ενδιαφέροντος για τους φυλακισμένους και τις ανάγκες τους. "Διότι στη μεταχείριση των ελαχίστων (βλ. Ματθ. 25:40) βρίσκεται το μέτρο της αξιοπρέπειας και της ελπίδας μιας κοινωνίας"..

Εν ολίγοις, και αυτό είναι το μήνυμα του Φραγκίσκου, Οι χριστιανοί καλούνται - και σε περιόδους συγκρούσεων - να φέρνουν χαρά, να προωθούν την ενότητα, να φέρνουν ειρήνη, να φέρνουν ειρήνη στον κόσμο. (ξεκινώντας από την Εκκλησία) και να ασχοληθούμε με τα πράγματα που δεν πάνε καλά στην κοινωνία. Για όλα αυτά έχουμε το φως και τη δύναμη της χάρης που προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα. Ως καρπός της αυτοπροσφοράς του Χριστού, το Πνεύμα μας κάνει παιδιά του Θεού και αδελφούς μεταξύ μας, ώστε να μπορούμε να διαδώσουμε το μήνυμα του Ευαγγελίου σε όλο τον κόσμο, το οποίο είναι καλή είδηση για όλους, ενώ ταυτόχρονα μας καλεί να εργαστούμε για το καλό όλων.

Μια μίτρα που καπνίζει: ο Bernardino Nozaleda, αρχιεπίσκοπος της Βαλένθια, casus belli για τον ισπανικό ρεπουμπλικανισμό.

Η Ισπανία της Αποκατάστασης, που σχεδιάστηκε και καθοδηγήθηκε από τον Antonio Cánovas, επεδίωξε να δημιουργήσει ένα πλαίσιο εγκάρδιας συνύπαρξης που θα έλυνε ικανοποιητικά και οριστικά το λεγόμενο "θρησκευτικό ζήτημα". Ο αξιέπαινος αυτός στόχος δεν επιτεύχθηκε, κυρίως λόγω της σκληρής πολιτικής αντιπαράθεσης και της διαίρεσης στις τάξεις των Καθολικών.

Η "καταστροφή του '98" συγκλόνισε τη χώρα, βυθίζοντάς την σε μια πολιτική, ηθική και πολιτιστική απαισιοδοξία που θα σημάδευε και θα έδινε το όνομά της σε μια ολόκληρη γενιά διανοουμένων και συγγραφέων της εποχής.

Οι δημοκρατικοί, μέσω ενός καλά εξοπλισμένου τύπου που χαρακτηριζόταν από τον ιακωβινικό αντικληρικαλισμό του, κινητοποιήσεων και συγκεντρώσεων σε όλη τη χερσόνησο, επιτέθηκαν στο συνταγματικό καθεστώς και σε ό,τι αυτό εκπροσωπούσε, ιδίως στη μοναρχία και στην Καθολική Εκκλησία.

Κατά τη διάρκεια της λεγόμενης "Σύντομης Κυβέρνησης" (1903-1904) του συντηρητικού Αντόνιο Μάουρα, έλαβε χώρα ένα γεγονός που πόλωσε την ισπανική κοινωνία σε σημείο παροξυσμού: ο αποτυχημένος διορισμός του Δομινικανού Μπερναρντίνο Νοζαλέντα, του τελευταίου αρχιεπισκόπου της Μανίλα υπό ισπανική κυριαρχία, ως αρχιεπισκόπου της Βαλένθια.

Ρεπουμπλικάνοι και φιλελεύθεροι άναψαν τους πυρσούς τους και, φωνάζοντας "Θάνατος στη Maura! Θάνατος στη Nozaleda!", φούντωσαν τους οικοδεσπότες τους, ώστε ο ιεράρχης να μην πατήσει το πόδι του σε έδαφος της Βαλένθια ούτε να πάρει στην κατοχή του τη μίτρα και την ράβδο του. Και τα κατάφεραν.

Vicente Escrivá Salvador

Πτυχιούχος Νομικής από το Πανεπιστήμιο της Βαλένθια, Δίπλωμα Ανθρώπινου Δυναμικού από την Escuela Superior de Administración y Dirección de Empresas (ESADE), Μεταπτυχιακό στη Σύγχρονη Ιστορία από το Πανεπιστήμιο της Βαλένθια με εξαιρετικό βραβείο και Διδακτορικό στην Ιστορία από το Universidad Católica San Vicente Mártir de Valencia (UCV) με τον τίτλο "cum laude". Η επαγγελματική του εμπειρία υποστηρίζεται από τριάντα χρόνια νομικής πρακτικής, όντας μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου της Βαλένθια (ICAV). Είναι μέλος του διδακτικού προσωπικού του Lluís Vives Business School στη Βαλένθια. Έχει επίσης συμμετάσχει ως ερευνητής σε εθνικά προγράμματα. Οι τρέχουσες ερευνητικές του κατευθύνσεις επικεντρώνονται στους κλάδους της Ιστορίας του Δικαίου, της Σύγχρονης Ιστορίας, της Ιστορίας της Εκκλησίας, της Γεωπολιτικής και των Διεθνών Σχέσεων. Επιπλέον, είναι συνεργάτης και ανταποκριτής στη Βαλένθια για το Ίδρυμα CARF.